Als er één wedstrijd altijd lastig is in de tweede klasse, is het Leeuwarden-uit. Ongeacht de kwaliteit van dat team, zijn de wedstrijden in Friesland altijd vol passie en vechtlust. Afgelopen zondag was dat niet anders.
De wedstrijd begon niet eens per definitie fel, maar beide teams waren wel aan elkaar gewaagd. Dit had met name te maken met het feit dat Daring aan het begin van de wedstrijd niet lekker in z'n vel leek te zitten. De passing ging bij vlagen fout, er werd niet doortastend genoeg verdedigd, maar met name de mentale factor, het "heilige vuur", ontbrak. Daar kwam nog eens bij dat er een behoorlijk aantal individuele fouten werd gemaakt. Hierdoor kon Leeuwarden bij vlagen vrij gevaarlijk worden bij de Veendamse cirkel, maar Erik-Jan Omvlee hield zijn doel keurig schoon. Ook Daring liet bij vlagen zien dat het wel degelijk kon hockeyen: zo waren er onder andere kansen voor John Veldman, en mogelijkheden via strafcorners. Het ontbrak echter regelmatig aan nauwkeurigheid, waardoor bijvoorbeeld vaak de eindpass niet goed genoeg was. De ruststand was 0-0, maar Leeuwarden had eigenlijk het betere van het spel.
Daring hield zichzelf in de rust een duidelijke spiegel voor: de wedstrijd verliep niet gunstig, maar dat had het team vooral aan zichzelf te danken. Als het hockeyend niet lukte tegen deze stugge tegenstander, moest er op z'n minst harder gewerkt worden. En dat gebeurde: Daring begon duels te winnen en was veel feller op de bal dan in de eerste helft. Wellicht dat deze mentale toestand directe invloed had op het spelbeeld, want Daring wist vrij gauw een strafcorner te versieren die feilloos werd afgerond door Paul Suk: 0-1. Daring had het betere van het spel, bracht dit tot uiting door middel van goed lopend aanvalsspel, maar kwam niet tot meer doelpunten. Leeuwarden daarentegen wist wel de gelijkmaker aan te tekenen, na een onoplettendheid in de verdediging van de Veendammers. Na deze 1-1 ging Daring onverminderd door met aanvallen: met name de strijdlust van Tom Joling en het technische vernuft van Chris Stuut waren een opsteker voor de Veenkolonialen, en dat het 1-2 werd mocht dan ook geen verrassing heten. Deze keer was het John Veldman die na een klutsaanval voor zijn zevende seizoenstreffer tekende. Niet lang hierna werd het 1-3, toen wederom Paul Suk door middel van een strafcorner doel trof. Laatstgenoemde aanvaller bleek de vorm te pakken te hebben, want door middel van een counter wist hij zelfs met een prachtig backhandschot 1-4 te maken. De scheidsrechter keurde deze treffer echter af (volgens hem was de bal van buiten de cirkel geschoten), waarna Leeuwarden toch nog bloed rook. De Friezen gingen vol op de aanval, waardoor zij 2-3 maakten. Er was nauwelijks sprake van een kans, maar het schot was dusdanig hard en goed gericht dat Erik-Jan Omvlee moest capituleren. Hierna was er niet lang meer te spelen, en kon Daring rustig de wedstrijd uitspelen.
De eindstand was 2-3. Een aardige uitslag voor Daring, vooral gezien de progressie die het team boekte gedurende de wedstrijd. Het hockey was niet altijd even mooi, maar dat betekende niet dat de overwinning onterecht was.
Zondag 6 november speelt het team thuis tegen concurrent Apeldoorn. Wij hopen u dan allen weer langs de lijn te ontmoeten.
Namens heren 1,
Arthur Venhoven