Daring H1 4-3 EHV H1
Het eerste team van Daring speelt in feite nergens meer om
dit jaar. De promovendus kan niet meer degraderen, noch promoveren. Zodoende
kunnen de overige wedstrijden in de competitie afgedaan worden als wedstrijden
om des keizers’ baard. Zo ook de thuiswedstrijd tegen EHV, ware het niet dat
deze wedstrijd om een eervolle eindnotering ging. Bij een overwinning zou
Daring namelijk de derde positie overnemen van de Tukkers.
Daring begon de wedstrijd uitermate gemotiveerd, en wist
vanaf het eerste fluitsignaal haar tanden te laten zien. Na een tactische
vondst van trainer/coach Bart Banus was Harjo Middel na 11 minuten spelen wat
lager gaan staan. Aldaar wist hij uit een razendsnelle, hoge spelhervatting
Edwin Boer te vinden die op zijn beurt een uitstekende voorzet gaf op Paul Suk.
De laatstgenoemde wist vervolgens eenvoudig raak te pushen: 1-0. EHV had
wellicht net iets meer balbezit dan Daring in de eerste helft, maar waar de
Veendammers dit combineerden met daadkrachtig aanvalsspel bleef het voor EHV
voornamelijk bij rondspelen. De Veendammers werden met name gevaarlijk uit de
counter, en na 18 minuten was het dan ook wederom raak: na een onderschepping
op de eigen 23-meterlijn wist ondergetekende razendsnel Edwin Boer te vinden,
die in no-time achter de verdediging van de tegenstander was. Hij liep door
langs de achterlijn alwaar hij de keeper uit zijn doel lokte. Zodoende kon Boer
de volledig vrijstaande Paul Suk vinden, die overtuigend binnenprikte en
aantekende voor zijn 23ste seizoenstreffer. Ongeveer 8 minuten later
werd het zelfs 3-0, toen Thomas Leenheers een perfecte bal de cirkel insloeg.
Daar stond Arnold Stormink klaar om de pass op briljante wijze binnen te
tippen. De keeper was kansloos, en Daring zat in een zetel. Ondertussen had EHV
wel een aantal strafcorners gekregen, maar goed keeperswerk en alert verdedigen
zorgden ervoor dat de Tukkers niet konden scoren. Toch viel de 3-1 uit een
discutabele strafcorner, waardoor EHV met iets meer vertrouwen de rust in kon
gaan.
De tweede helft gaf aanvankelijk hetzelfde spelbeeld als de
eerste helft. EHV had iets meer balbezit, maar deed daar weinig mee. Daring
daarentegen wist na 42 minuten een strafcorner te forceren, die Harjo Middel
feilloos raak pushte. Deze 4-1 betekent normaliter een zeer veilige marge voor de Veendammers, en daarom
werden zij wat lakser. Er werd meer achteruit gelopen, waardoor EHV naar hartenlust
kon combineren. Hierdoor werden de Tukkers steeds dreigender, en kwam Daring er
steeds moeilijker uit. Bij vlagen wisten de Veenkolonialen nog gevaarlijk te
worden, maar na 59 minuten was het uit met de pret. EHV kwam terug tot 4-2, uit
een strafcorner. Hierna kreeg dat team meerdere mogelijkheden om te scoren,
maar wist Erik-Jan Omvlee met goed keeperswerk zijn doel schoon te houden. Desondanks
roken de Enschedeërs bloed, en kon Daring geen vuist meer maken. Binnen 4
minuten werd het dan ook 4-3, door een onhoudbaar backhandschot. Er volgden
meerdere kansen, maar telkens lag Omvlee in de weg. Voor het publiek aan de
Langeleegte was het billenknijpen begonnen, maar de spelers van Daring wisten
genoeg: deze keeper zou vandaag niet meer verslagen worden. Met dat vertrouwen
in het achterhoofd wisten de Veendammers de wedstrijd relatief rustig uit te
spelen, ondanks dat EHV nog steeds dreigend was. Zodoende was de eindstand 4-3.
Bij de 3-0 en 4-1 tussenstanden leek er geen vuiltje aan de
lucht voor de Veendammers. Toch lieten zij EHV terugkomen tot 4-3, wat absoluut
niet nodig was. Gelukkig liet Erik-Jan Omvlee zien waartoe hij in staat is,
anders was het wellicht een gelijkspel of zelfs een verliespartij geworden.
Daring speelde het grootste gedeelte van de wedstrijd goed hockey, en dat was
wel eens goed om te zien na wekenlange moeizame wedstrijden. Een goed team is
deze zondag verslagen met effectief hockey, en dat biedt perspectief voor de
toekomst.
Namens heren 1,
Arthur Venhoven