Leeuwarden H1 2-2 Daring H1
Na de pijnlijke nederlaag tegen QZ van vorige week reisde
Daring afgelopen zondag vol goede moed af naar Friesland voor de uitwedstrijd
tegen Leeuwarden. De geelzwarten bleken in deze competie nog bepaald geen
hoogvlieger, en strijden voornamelijk tegen degradatie. ‘Leeuwarden-uit’ is
echter altijd een wedstrijd opzich, dus vooraf was een overwinning voor Daring
allerminst gegarandeerd.
Leeuwarden begon de wedstrijd zoals verwacht, met veel
strijdlust, fysieke kracht en
enthousiasme. Daring was iets minder scherp, wat er voor zorgde dat Leeuwarden
al vroeg in de wedstrijd scoringskansen kreeg door middel van strafcorners.
Onder andere goed keeperswerk van Ruben Wagenaar (hij verving de geblesseerde
Erik-Jan Omvlee) zorgde ervoor dat de brillenstand op het scorebord kon
blijven. Aan de andere kant van het oude veld kon Daring bij vlagen ook
gevaarlijk worden: de eerste strafcorner van Thomas Leenheers werd nog gekeerd
door de keeper, maar de tweede was raak. De solide linksback pushte de bal
keurig in de hoek: 0-1. Hierna kwam Daring iets beter in zijn spel, maar konden
de Veendammers het publiek nog steeds niet imponeren. Hoewel Leeuwarden dat ook
allerminst kon, was dat team wel goed in staat om door middel van fysiek spel
het hockey van Daring te ontregelen. Dit resulteerde in een rommelig restant
van de eerste helft, waarbij het opviel dat de scheidsrechters onvoldoende
ingrepen. De ruststand was 0-1, maar gezien het aantal doelpogingen had
Leeuwarden recht gehad op meer.
Na de theepauze was Daring van plan om het spel om te
draaien, de tegenstander te domineren en zodoende tot scoren te komen. Dit
lukte echter allerminst, omdat het team niet in staat was om zich aan de
gemaakte afspraken hieromtrent te houden. Het matige spel dat de Veenkolonialen
op de mat legden was als koren op de molen van Leeuwarden. Het kon dan ook niet
lang duren voordat het foutenfestival werd afgestraft. De gelijkmaker viel uit
een strafcornervariant na een dubieuze beslissing van de scheidsrechters: 1-1.
Hoewel Daring weinig kansen creërde in deze fase van de wedstrijd, wist Robert
Boer toch tamelijk rap de 1-2 te produceren. Na een sluw passje van Kor stuut
omspeelde hij drie tegenstanders en sloeg de bal feilloos in de verre hoek. Het
omspelen van tegenstanders lukte Daring deze middag nog vrij aardig, maar het
fysieke en verbale geweld van Leeuwarden als reactie hierop was veelal
schandalig. Dit werd echter niet bestraft, waardoor het Friese vechthockey vrij
spel kreeg. Dit leidde dan ook tot wederom een strafcorner, die deze keer door
middel van een schot tot doelpunt werd gepromoveerd: 2-2. Hierna was Daring
niet goed in staat om nog een doelpunt te maken; er kwamen wel mogelijkheiden –
onder andere via strafcorners – maar de absolute wil en scherpte om te winnen
leken te ontbreken bij de Veendammers. Ook Leeuwarden verdiende eigenlijk geen
treffer meer, dus toen het laatste fluitsignaal klonk vierden de Friezen het
gelijkspel alsof het een overwinning betrof.
Daring heeft zich deze zondag van een slechte kant laten
zien. Een tegenstander die meer overtredingen maakt dan dat er zandkorrels op
het slechte veld lagen en scheidsrechters die regelmatig een oogje dichtknijpen
is bemoeilijken ‘tiqui-taca-hockey’, maar normaal gesproken zouden de
Veendammers daar altijd boven moeten staan en zou het klasseverschil zich uiten
in goed hockey en mooie doelpunten. Aanstaande zondag wacht de kraker tegen
Roden; Daring zal dan uit een heel ander vaatje gaan tappen en laten zien wat
het kan. Iets waar het hondstrouwe Veendammer publiek hoe dan ook recht op
heeft.
Namens Daring Heren 1,
Arthur Venhoven