Daring stond zondag 27 november voor haar laatste competitiewedstrijd van 2011. Uit, in Drachten, was degradatiekandidaat Graspiepers de tegenstander. Feit is echter dat de Friezen gemakkelijk scoren, dus Daring was gewaarschuwd. Daar kwam nog eens bij dat de Veendammers Graspiepers vorig jaar pijn hebben gedaan: Daring werd kampioen na twee onderlinge overwinningen, Graspiepers promoveerde vanwege bondsbesluiten. Bovendien heeft Daring de Friezen laten degraderen in de zaalhockeycompetitie.
Dat Graspiepers extra gemotiveerd was om deze zondag te winnen viel niet direct te merken. Het team was bij vlagen wel gevaarlijk door individuele klasse, maar tot kansen leidde dit niet. Daring was in balbezit echter ook niet heel sterk, speelde vrij slordig, maar toch wist het elkaar beter te vinden dan haar tegenstander. Om nou te zeggen dat Daring hieruit concreet goede aanvallen creëerde, draaft wat te ver, maar het was zeker de bovenliggende partij. Een paar strafcorners werden gemist, en op het moment dat de Veendammers wat verslapten waren daar de Graspiepers, als duveltjes uit een doosje, die een strafcorner versierden. Deze kans werd binnen gesleept, wat de stand op 1-0 bracht. Hierna werd Daring sterker en sterker, ging goed om met het fysieke spel van de Friezen en kon steeds dreigender worden in de vijandelijke cirkel. Na verloop van tijd bleek dit voldoende druk om de tegenstander te doen capituleren, want Paul Suk maakte 1-1 uit een strafcorner. Hierna bleek de spreekwoordelijke beer los, want Daring was veel sterker dan de tegenpartij. Het team ging door met hockeyen, ondanks allerlei vreemde overtredingen en absurde pogingen om het Veendamse positiespel te ondermijnen. Desondanks bleef het bij een 1-1 ruststand.
Na rust ging Daring onverminderd door. Dat betekende niet dat Graspiepers niets meer betekende - ook zij hadden handige spelers die wel raad wisten met een bal - maar dit leidde slechts tot één strafcorner en een mogelijkheid na een scheidsrechterlijke dwaling aan het einde van de wedstrijd. De strafcorner werd uitstekend verdedigd, en keeper Erik-Jan Omvlee was alert na de foute beslissing van de arbiter. Daring had het betere van het spel, en liet dat - ondanks wat kleine foutjes - zien door middel van het positiespel. Harjo Middel speelde hier bijvoorbeeld een belangrijke rol in, en ook de hard werkende John Veldman valt hier te noemen. Het was uiteindelijk Arnold Stormink, na alweer de tweede gele kaart voor Graspiepers van de wedstrijd, die de ban wist te breken voor Daring: na een uitstekende voorbereiding was ‘Storm’ zijn direct tegenstander fysiek de baas. De potige middenvelder demarreerde vervolgens de cirkel in, alwaar hij besloot de liggende keeper te verschalken door middel van een onhoudbare push: 1-2. Hierna had Graspiepers maar wat graag nog een doelpunt willen scoren, maar zij kwamen simpelweg niet in de gelegenheid. Het was niet zo dat Daring heel goed speelde en heer en meester was, maar de Friezen waren te veel bezig met randzaken. Een onnodige gele kaart in de laatste minuten onderstreepte dit, waardoor de Veendammers het nog nooit zo gemakkelijk hebben gehad om in de laatste minuten een nipte voorsprong te verdedigen.
Na deze overwinning staat Daring nog steeds vierde in de competitie. Het team houdt echter de druk op de schier onverslaanbare top drie, wetende dat deze ploegen nog op bezoek mogen op de Langeleegte. Wanneer Daring door gaat op de ingeslagen weg, zich blijft verbeteren en zich aan zijn doelstellingen weet te houden, kan het maar zo eens voor een verrassing zorgen in de tweede klasse D. Vooralsnog wacht het team eerst zaalhockey, waarbij de mannen verdeeld zijn over heren 1 en heren 2. Beide teams spelen in aansprekende competities, dus ook daar is uw steun gewenst.
Namens heren 1,
Arthur Venhoven